คิดไปเอง(คนของท่านประธาน#ควานเฉิง)
-วังจั๋วเฉิง- . . ."อื้มมมม" "อื้อออ!!!!"ควานเกอเป็นอะไรไปเนี่ย!!! "อืมม..เฉิงเฉิง"หลิวไห่ควานหลังจากที่ถอนจูบออกเพื่อให้คนน้องได้พักหายใจจากนั้นก้ค่อยๆก้มหน้าซุกลงไปที่ซอกคอขาวของคนตัวเล็ก แล้ขบเม้มจนเกิดเป็นรอยสีกุหลาบ "ควะ..ควานเกอ!!!ปล่อยผมนะ"ผมพยายามดิ้นเพื่อที่จตะให้หลุดจากการพันธนาการที่ไม่เต็มใจ "ม่ายยยปล่อย..ถ้าปล่อยเฉิงเฉิงจะไปหาคนอื่นนน"คนตัวสูงพูดพลางขบเม้มจากติ่งหูแล้วใช้ปลายลิ้นอุ่นร้อนลากจากติ่งหูลงมาจนถึงไหปลาร้าก่อนจะขบเม้มเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ "ควะ..ควานเกอ..หยะ..หยุด..ฮืออไม่เอา"คนตัวเล็กว่าพลางดิ้นหนีสุดฤทธิ์แต่ด้วยคนพี่นั้นแรงเยอะกว่าทำให้ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด "เฉิงเฉิงเป็นของเกอ..ของเกอนะ..."คนตัวสูงพูดอย่างไร้สติเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป พลางใช้มือรวบจับข้อมือเล็กของคนตัวน้องที่พยายามปัดป้องแล้วชูขึ้นเหนือหัวทั้ง2ข้าง "เกอปล่อยผมนะ..ฮืออออ"ตาคู่สวยรื้นไปด้วยน้ำตา ปากก็พยายามพูดเพื่อให้คนพี่ได้สติแต่ทว่ากลับไม่สามารถดึงสติของคนพี่ที่หลุดไปกลับมาได้เลย "อืมมมม